Kapłani

Proboszczowie i administratorzy w Krypnie

Wikariusze, prefekci, rezydenci w Krypnie

Duchowieństwo i jego działalność

Życie takiej społeczności, jaką jest parafia, opiera się na działalności pasterzy, którzy żyją w tej społeczności. Księża przychodzący na daną placówkę zostawiają tu część siebie, swoje zdolności, talenty, aby ubogacić duchowo społeczność, w której przyszło im żyć. Wnoszą swój wkład nie tylko w duchowy rozwój powierzonej parafii, ale dbają też o jej stronę materialną, wygląd kościoła, cmentarza, budynków parafialnych ( plebanii, zabudowań gospodarczych). Pełnią oni służbę sprawując sakramenty, Eucharystię, jednają ludzi z Bogiem, jednym słowem - towarzyszą powierzonym sobie ludziom od ich przyjścia na świat, poprzez I Komunię Świętą, Bierzmowanie, wybory drogi życiowej (małżeństwo, kapłaństwo, stan zakonny). Towarzyszą im również w trudnościach codziennego życia, nieszczęściach, chorobie, wspierając, pocieszając, dodając odwagi do dalszego życia i pracy. Towarzyszą również w ostatniej drodze, jaką odbywają powierzeni im ludzie, prowadzą ich z domu, zatrzymują się w świątyni, odprowadzają na cmentarz - miejsce spoczynku ich utrudzonego, a często schorowanego ciała.

Przez długie lata, gdy Krypno stanowiło filię kościoła knyszyńskiego obsługę duszpasterską prowadzili proboszczowie knyszyńscy. Samodzielna parafia, która istnieje od 1905 r. nie ma zbyt długiej listy kapłanów. Pierwszym proboszczem nowo powstałej parafii został ksiądz Bolesław Leszczyński (1905-1907) mianowany na placówkę przez księdza biskupa wileńskiego Edwarda Roppa. Pracował tu krótko, ale był organizatorem nowej parafii. 

Drugim proboszczem w parafii Krypno został ksiądz Julian Żukowski (1907-1909), który przyszedł z Jasionówki. Dotychczasowy proboszcz ks. Bolesław Leszczyński poszedł na jego miejsce. Ks. Julian Żukowski również był krótko w parafii, bo jedynie dwa lata i następnie został skierowany do parafii Przemienienia Pańskiego w Wasilkowie. Następnie parafią przez rok (1909-1910) administrował ks. Henryk Wojewódzki, który w późniejszych latach wróci do Krypna na wiele dłuższy czas. W tym czasie w kościele pojawiły się organy. Wykonał je około 1910 r. Bolesław Dołbniak z Łomży. Zostały one wykonane w stylu neoklasycznym o trójdzielnym prospekcie polichromowanym, z częścią środkową nieco wysuniętą, wyższą zwieńczoną trójkątnym frontonem z oprofilowanym tympanonem. Organy są drewniane, piszczałkowe, 15 - głosowe.

Kolejnym proboszczem w tej parafii został wielki propagator harcerstwa wśród młodzieży ksiądz Paweł Grzybowski (1910-1919). Przychodząc do Krypna miał 36 lat i tylko 5 lat kapłaństwa. Pasterzował on w trudnym czasie I wojny światowej. W roku 1915 przechodził tędy front. Na skutek walk kościół odniósł znaczne straty: została zniszczona wieża, częściowo uszkodzeniu uległy ściany, stolarka oraz organy. Rozkradziono wyposażenie kościoła: obraz Św. Katarzyny oraz dzwony. Ciężar odbudowy, remontu spadł na księdza proboszcza Grzybowskiego. Przeprowadził remont kościoła i wybudował nową murowaną plebanię. w 1919 roku ks. Paweł Grzybowski zmienił placówkę. Zaczynał tworzyć parafię św. Andrzeja Boboli w Starosielcach, był jej pierwszym proboszczem. Tam również poznał się jako oddany kapłan. Niestety zginął tragicznie na obozie harcerskim 16.08.1932 roku w Rybnikach pod Białymstokiem.

Następnym proboszczem był zabłudowianin Wiktor Szyłkiewicz (1919-1920), który przybył z parafii Świsłocz. Po nim proboszczem był ksiądz Stefan Romanowski (1920-1927), który zakończył odbudowę i remonty kościoła, zabudowań plebanijnych, gospodarczych oraz całego otoczenia kościelnego.

Kilka miesięcy w 1927 roku proboszczem w Krypnie był ksiądz Jan Kuźmiński, który przybył z parafii w Naczy. W listopadzie ksiądz Jan Kuźmiński został przeniesiony do Dowgieliszek. Ks Jonas Bagdonas, liewski kapłan, proboszcz w Saukotas i Šiaulėnai udzielił informacji, że właśnie w Šiaulėnai za kościołem św. Anny jest pochowany ks. Jan Kuźmiński, gdzie przed śmiercią posługiwał jako altarysta. Nagrobek kapłana znajduje się za kościołem parafialnym pw. św. Anny (oryg. Šiaulėnų Šv. Onos bažnyčia)

Kolejnym proboszczem został ksiądz Bonifacy Oleszczuk (1927-1934). Dzięki jego staraniom w 1931 r. został odnowiony obraz Madonny z Dzieciątkiem z ołtarza głównego. Prace wykonano metodą amatorską. Dotyczyły one głównie tła, które po zagruntowaniu pomalowano farbą klejową.

Ważną postacią w życiu parafii krypniańskiej była osoba księdza proboszcza Antoniego Walentynowicza (1934-1944), który wprowadził istotne zmiany w otoczeniu kościoła. Powiększył on i ogrodził murem cmentarz kościelny, wybudował zewnętrzną kaplicę na szczytowej ścianie kościoła, a także siedem kaplic wyznaczających „Drogi Matki Bożej Bolesnej". Jest on także autorem opracowań pt.: „Krypno i Kościół Krypniański" oraz „Krypniański obraz Najświętszej Maryj i Panny „Pocieszenia"- łaskami słynący". Zredagował też specjalną książeczkę, którą posługują się ludzie biorący udział w obchodzeniu dróżek Matki Boskiej Bolesnej. Nosi ona tytuł „Droga Matki Boskiej Bolesnej, czyli stacje Siedmiu Boleści Najświętszej Maryj i Panny w Krypnie". Książeczka została wydana drukiem w 1938 r., ale teksty, które zawiera są o wiele wcześniejsze. Na uwagę zasługuje również jego poświęcenie w pracy duszpasterskiej oraz troska o rozwój kultu Maryjnego w Krypnie. Ministrantom organizował zajęcia z zakresu stolarstwa. Zginął tragicznie, trafiony odłamkiem pocisku artyleryjskiego podczas frontu 05.08.1944 r. Jest pochowany na parafialnym cmentarzu w Krypnie.

Po wojnie proboszczem w Krypnie mianowano księdza Edwarda Godlewskiego (1944-1956). To on dźwigał ciężar odbudowy kościoła, który w czasie II wojny światowej poniósł dotkliwe straty, zwłaszcza podczas walk latem 1944 r., gdy znalazł się na linii frontu. Tuż po wojnie i w początkach lat 50-tych odbudował on kościół, budynki plebanijne, wyremontował kapliczki, ogrodzenie cmentarza kościelnego, do kościoła wykonano nowe ławki i konfesjonały. Ksiądz Godlewski zatroszczył się również o obrazy do kapliczek Matki Boskiej Bolesnej, które zastąpiły zniszczone w czasie wojny obrazy z lat 30-tych. W 1952 roku, gdy ks. Edward był proboszczem w Krypnie, zmarła mu mama Apolonia. Mama kapłana przeżyła 82 lata i została pochowana w Krypnie. Są różne wersje odejścia ks. Edwarda Godlewskiego z parafii w Krypnie. Były to przykre chwile dla Księdza proboszcza, który był zmuszony do opuszczenia parafii. Następnie tułał się po różnych częściach naszego kraju. Dwa miesiące przebywał w parafii Jakubów na Dolnym Śląsku, następnie w parafiach na Pomorzu. Jako emeryt powrócił do Białegostoku i mieszkał w centrum miasta. Odwiedzał też rodzinę w Stanach Zjednoczonych. Zmarł w 1987 roku i został pochowany na cmentarzu Pyry przy ul. Farbiarskiej w Warszawie.

Kolejnym bardzo zasłużonym dla parafii Krypno proboszczem był ksiądz Jan Trochim (1956-1984). Zanim został proboszczem w Krypnie był misjonarzem diecezjalnym, co przyczyniło się do prześladowania go w czasach stalinowskich i późniejszych. Był też kilka razy aresztowany i przesłuchiwany w Białymstoku oraz przez dwa lata więziony we Wronkach. Do roku 1956 przebywał przy Kurii biskupiej, mieszkając jako rezydent w parafii Parnej w Białymstoku. W tymże roku, po wielu wcześniejszych nieudanych próbach przydzielenia go do jakiś parafii, podejmowanych przez biskupa, władze państwowe pozwoliły na objęcie przez księdza Trochima oddalonej od Białegostoku parafii w Krypnie. Pracował w tej parafii 28 lat. Za jego czasów zostały wykonane w Kościele znaczące prace konserwatorskie i modernizacyjne. Kościół został również zelektryfikowany i zradiofonizowany. Została wykonana też nowa polichromia. W 1959 r. oddano do użytku nowe dzwony. Dotychczasowe, sprowadzone prawdopodobnie z ziem odzyskanych tuż po wojnie przez księdza Edwarda Godlewskiego, oddano do kaplicy we wsi Góra i do kościoła parafialnego w Krośnie. W roku 1960 w kościele zainstalowano ogrzewanie. Przeprowadzono też z inicjatywy księdza proboszcza konserwację obrazu Matki Bożej Pocieszenia. Wykonał to w 1961 roku Konstanty Tiunin.

W latach 70-tych zmienia się wystrój Kościoła na skutek postanowień Soboru Watykańskiego II. Został ustawiony tzw. ołtarz soborowy i chrzcielnica. Zostały też wykonane nowe ławki dla wiernych oraz nowe konfesjonały. W 1975 r. przeprowadzono remont kaplicy Matki Bożej Różańcowej, która potem została poświęcona Świętemu Maksymilianowi Kolbemu. W tym czasie została też wymieniona instalacja nagłaśniająca, odnowiona elewacja Kościoła i rozbudowana plebania. Ksiądz Jan Trochim rozpoczął również prace remontowe, konserwatorskie i inwestycyjne w ramach przygotowań do koronacji obrazu Matki Bożej Krypniańskiej, planowanej na rok 1985. Niestety złożony ciężką choroba nie mógł prowadzić tych przygotowań. Zmarł 20 XI 1984 r. i został pochowany na cmentarzu w Krypnie.

Po śmierci księdza Jana Trochima, administratorem parafii został ks. Jerzy Raczkowski, który na początku 1985 roku został mianowany proboszczem w Hołodolnie. Biskup wyznaczył na proboszcza ks. Henryka Hołubowskiego (1985-1991) zobowiązując przygotowania parafii do uroczystości koronacyjnych.

Ksiądz Hołubowski zakończył przygotowania do koronacji obrazu Matki Bożej Krypniańskiej. W czasie Mszy świętej, po nałożeniu koron na skronie Jezusa i Jego Matki, ksiądz Henryk Hołubowski jako proboszcz i kustosz Sanktuarium dokonał aktu ślubowania i zawierzenia Matce Bożej Pocieszenia. Pracował on do 1991 r. a następnie przeszedł na proboszcza i dziekana do Dąbrowy Białostockiej. Do Krypna na proboszcza został mianowany ksiądz Stanisław Gniedziejko (1991 – 1998). W 1998 roku proboszczem został ks. Szczepan Zagórski, którego bezpośrednio poprzednią posługą było probostwo w parafii pw. Świętej Rodziny w Białymstoku. Ks. Szczepan był bardzo związany z parafią, nie wyjeżdżał na urlop. Mimo cholerycznego temperamentu miał dobre serce, pomagał parafianom w ich trudnościach. Zmarł nagle 20.04.2013 przy piecu, który obsługiwał. Od maja 2013 roku proboszczem jest ks. Grzegorz Bołtruczuk który przyszedł z parafii w Jaświłach, w której był 3 lata. W czasie jego posługi np. wymieniono posadzkę w prezbiterium, wyremontowano prawą nawę (2022), a także lewą (2023). 

W życiu parafii uczestniczą nie tylko księża proboszczowie, ale także swój często znaczny udział mają księża wikariusze i prefekci. Na początku istnienia parafii Krypno, jako samodzielnej placówki, zarówno w Knyszynie jak i w Krypnie pracowali sami tylko proboszczowie. Z czasem nastąpił rozwój parafii, przybywało księży w diecezji, a parafia Krypno, która po podziale liczyła 5909 ludzi, wymagała już drugiego księdza

Pierwszy wikariusz do parafii w Krypnie został przydzielony w 1922 r. i był nim ksiądz Jan Urbanowicz. Przebywał on tu tylko przez rok. Również od 1922 r. w Krypnie mieszkał ksiądz Henryk Wojewódzki. Od 1935 r. był na emeryturze, miał swój własny domek z ogródkiem blisko Kościoła. Zmarł 3 IX 1955 r. w wieku 84 lat. Został pochowany na cmentarzu w Krypnie.

W Księgach Metrycznych znajdujących się w Archiwum parafialnym w Krypnie od roku 1923 do 1934 nie ma innych podpisów oprócz ówczesnych proboszczów i księdza Henryka Wojewódzkiego, stąd można wnioskować, że w tym okresie nie było innych wikariuszy pracujących w tej parafii.

W 1934 r. zostaje przydzielony do parafii w Krypnie ksiądz Stefan Sieczka (1934-1935), a po nim ksiądz Piotr Wojno - Orański (lipiec - listopad 1935), następnie ks. Władysław Jasicki (1936-1937). Kolejnym wikariuszem tej parafii został ksiądz Józef Cyrankiewicz (1937-1939). W czasie wojny od 1939 r. do 1943 r. wikarym był ksiądz Adam Bakura, który przybył z parafii w Łyntupach. Pełnił on także obowiązki proboszcza pod nieobecność właściwego proboszcza - księdza Walentynowicza, którego wojna zastała w Wilnie. W tym czasie przebywał też krótko w parafii Krypno ksiądz Kazimierz Cyganek, który przeniósł się do Krypna, aby uchronić się od przymusowego wyrębu puszczy knyszyńskiej. Po powrocie do Krypna księdza Antoniego Walentynowicza, ksiądz Cyganek za wolą księdza dziekana i zgodą księdza Bryxa - proboszcza knyszyńskiego, przeniósł się do Knyszyna na miejsce zamordowanego księdza Edwarda Junga, ks. Bakura pozostał w Krypnie, w 1943 r. został wikarym w Dolistowie.

Jeszcze w czasie okupacji niemieckiej wikariuszem w parafii Krypno został mianowany ksiądz Jan Wysocki (1943-1945). Po nim byli kolejno: ks. Józef Maliszewski (1945-1946), ks. Henryk Józef Brzozowski (1946-1947), ks. Stanisław Jasiński (1947-1949), ks. Czesław Łogutko (1949-1951), ks. Augustyn Flejszer (1951-1954).

Do 1952 r. w parafii krypniańskiej oprócz proboszcza pracował tylko jeden wikary. W tym roku został mianowany wikarym w Krypnie, neoprezbiter ksiądz Kazimierz Kułakowski (1952-1953), późniejszy wykładowca teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku. Od tego czasu w Krypnie pracowało dwóch, a nawet trzech wikarych i proboszcz. W latach pięćdziesiątych wikariuszami w Krypnie byli jeszcze: ks. Zenon Wołosewicz przez 4 lata, ks. Tadeusz Kalinowski i ks. Józef Budzik po roku, ks. Bolesław Olszewski przez 3 lata i ks. Józef Skuza przez 2 lata.